دوره 4، شماره 4، 1400، صفحات 19 - 11

نویسندگان : جعفر علی اولاد* ¹ ، امیر میرزایی ² ، کاظم سیاوشی ³ ، رضا دارایی ⁴

چکیده :
محدوده مورد مطالعه بر روي مجموعه‌اي از واحدهاي فيزيوگرافي (تيپ اراضي) موسوم به تپه‌ها و فلاتها و تراس‌هاي فوقاني، خاك‌هاي واريزه‌اي بادبزني شكل سنگ‌ريزه‌دار و دشت‌هاي آبرفتي دامنه‌اي شيب‌دار توأم با پستي و بلندي متوسط و كمي فرسايش قرار گرفته است. منطقه از لحاظ وضعيت جوي داراي تابستانهاي گرم و خشك و زمستانهاي سرد است، متوسط بارندگي ساليانه در نزديكترين ايستگاه‌هاي منطقه (ايستگاه بدره و دره‌شهر به ترتيب) 7/480 و 8/401 ميليمتر، حداكثر دماي مطلق 45، 48 و حداقل مطلق 9- و 7- و متوسط ساليانه 19 و 2/21 درجه سانتيگراد است. با تفسير و تحليل پارامترهاي جوي مي‌توان گفت عرصه مورد مطالعه داراي رژيم رطوبتي زريك (xeric) و رژيم حرارتي ترميك (Thermic) مي‌باشد. اراضي منطقه كه در سطح بالغ بر 1920 هكتار مورد مطالعه خاكشناسي نيمه تفصيلي دقيق قرار گرفته است از لحاظ طبقه‌بندي اراضي از كلاسهاي 2 و 3 و 4 و 6 تشكيل شده و داراي شش سري (واحد اصلي) و برخي از سري‌ها شامل چند تحت سري (اجزاء واحد اراضي) مي‌باشد .

کلمات کلیدی :
خاکشناسی، قابلیت اراضی، ایلام، درجه خاک و فیزیوگرافی.