یکی از کاربردهای مهم پژوهش عملیاتی در مدیریت نظام های سلامت، بهبود مکانیزم تخصیص منابع و برنامه ریزی جهت افزایش کارایی آن است. افزایش هزینه های بهداشت و درمان در سال های اخیر، این حوزه را به یکی از چالش های جدی دولت ها تبدیل نموده است. بنابراین لازم است تا برنامه ریزی دقیقی برای افزایش بهره وری نظام های بهداشت و درمان انجام گیرد. یکی از مباحثی که می تواند راهی را برای نیل به این هدف باز نماید، مبحث برنامه ریزی و زمان بندی مراکز درمانی است. با توجه به این که 70% از پذیرش های بیمارستانی برای انجام عمل های جراحی صورت می گیرد، لذا توجه به این بخش می تواند به میزان زیادی از هزینه های حوزه سلامت بکاهد و میزان کارایی و اثربخشی آن را بهبود بخشد. پژوهش حاضر روشی ابتکاری را برای برنامه ریزی و زمان بندی یک بخش خدمات درمانی با هدف کاهش مدت اقامت بیماران ارائه داده است. همچنین این پژوهش جهت برآورد زمان درمان بیماران از روش رگرسیون خطی چندگانه استفاده نموده و در قالب یک مطالعه موردی برای بخش جراحی قلب بیمارستان فوق تخصصی رضوی مشهد به اجرا درآمده است. روش معرفی شده در این پژوهش تمامی فرآیندهای درمانی بیماران را به صورتی یکپارچه مورد بررسی قرار داده و با حذف زمان های انتظار بی مورد، مدت اقامت آن ها را تا حد امکان کاهش داده است. همچنین با حذف تداخل های موجود در برنامه کاری پزشکان آنکال و تخصیص بهینه منابع، باعث افزایش بهره وری شده که این خود موجبات رضایت مدیران بخش سلامت و نیز رضایت بیماران را فراهم می نماید. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند مدیران بخش سلامت را در مسائلی همچون تخصیص منابع و برنامه ریزی جهت پذیرش بیماران یاری دهد. همچنین این نتایج قابل پیاده سازی برای بخش جراحی قلب در تمامی مراکز درمانی کشور می باشد. این تحقیق نشان می دهد ظرفیت های استفاده نشده زیادی در مراکز درمانی وجود دارد که با برنامه ریزی دقیق جهت استفاده مطلوب از آن ها، می توان کارایی و اثربخشی این مراکز را تا حد قابل توجهی افزایش داد.

مدت اقامت بیمار رگرسیون خطی چندگانه پزشکان آنکال الگوریتم ابتکاری